در پاسخ به دوستان عزیزی که مدعی هستند « امام زمان هنوز به دنیا نیامده است!»
از جمله پیشگوئیهاى پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله در رابطه با مشخصات نسبى و ویژگیهاى خانوادگى امام مهدى منتظر(علیه السلام) موضوع حسینى بودن اوست که حضرتش با تعبیرات مختلف، جدّ پدرى آن امام بزرگوار را ابوعبداللّه ، حسین بن على بن ابیطالب معرفى و اعلام فرمود .
معترفین از علماى سنى به ولادت حضرت مهدى(علیه السلام) از نسل فاطمه زهرا(علیها السلام) و امام حسین بن على(علیهما السلام) در نیمه شعبان 255 هجرى
حداقل یکصد و بیست و هشت نفر از اعلام حدیثى و تاریخى اهل تسنن در مصادر حدیثى و منابع تاریخى مربوطه اعتراف به ولادت حضرت مهدى در حدود نیمه دوم قرن سوم هجرى نموده و عموما به سلسله نسب پدرى آن بزرگوار که از امام حسن عسکرى منتهى به امام حسین بن على بن ابیطالب مى شود تصریح کرده اند و دیگر جاى هیچگونه شکى نیست که حضرت مهدى موعود منتظر حسینى است و چندان نیازى به طرح عنوان حسینى بودن آن بزرگوار نخواهد بود. اصل مسأله مهدویّت در اسلام ،مورد اتفاق بین همه مذاهب عقیدتى و فقهى اسلام است. چیزى که در این رابطه مورد اختلاف مى باشد موضوع ولادت حضرت مهدى است که گروهى انگشت شمار از اهل تسنّن منکر ، و اکثریّت قریب به اتفاقْ موافق با شیعه ، و در منابع عقیدتى ، حدیثى و تاریخى خود صریحاً بدان اعتراف کرده اند:
1ــ ابوبکر محمد بن هارون رویانى ( در گذشته 307 ) در « مسند » مخطوط موجود در کتابخانه ظاهریه شام در بخش ویژه حضرت « مهدى » در جلد سوم « الامام المهدى عند اهل السنة » .
2 ــ ابن ابى ثلج ، ابوبکر ، محمّد بن احمد بن بغدادى ( 238 ـ 322 ) از بزرگان محدثان و مؤلف « تاریخ الأئمة » که به عنوان « موالید الأئمة » به پیوست « الفصول العشرة فى الغیبة ـ شیخ مفید ـ » و « نوادر راوندى » به سال 1370 هجرى در نجف به چاپ رسیده; و در این کتاب انتساب حضرت مهدى( ع ) به امام عسکرى و ولادت آن بزرگوار را صریحاً اعتراف نموده است.
3 ــ ابوالعباس ، احمد بن ابراهیم بن على کندى ، شاگرد ابن جریر طبرى ، استاد حافظ ابونعیم اصفهانى ، مقیم مکه ، و راوى کتاب « موالید الأئمة ».
4 ــ ابوعلى ، احمد بن محمد بن على عمادى نسوى ، راوى کتاب « موالید الأئمة » ابن ابى ثلج به سال 350 از کندى سابق الذکر.
5 ــ ابومسعود ، احمد بن محمد بن عبدالعزیزبن شاذان بجلى ، نویسنده و قارى رساله « موالید الأئمة » بر ابومنصور شیرازى.
6 ــ ابومنصور ، عبدالرحیم بن محمد بن احمد بن شرابى شیرازى که رساله مذبور را از ابى مسعود شنیده و نوشته است.
7 ــ ابومحمد ، اسد بن احمد ثقفى که رساله « موالید الأئمة » را از ابومنصور گرفته است.
8 ــ ابوماجد ، محمد بن حامد بن عبدالمنعم بن عزیز بن واعظ که رساله فوق الذکر را به نقل از ثقفى نامبرده ضبط کرده است.
9 ــ ابوعبداللّه ، محمد بن عبدالواحد بن فاخر قرشى که این رساله را از ابوماجد شنیده و نقل کرده است.
10 ــ محب الدین ، ابوعبداللّه ، محمد بن محمود بن حسن نجار بغدادى( 643 ) که شاگرد ابن جوزى ، مدرس مدرسه « مستنصریه » بغداد ، و مؤلف « ذیل تاریخ بغدادـ شامل40جلد ـ » بوده و محتواى رسـاله « موالید الأئمة » را از مشایخ سـه گانه پیشین ( ابومحمد ثقفى ، ابوماجد ، ابوعبداللّه فاخر قرشى ) شنیده و ضبط نموده است.
نام و کتب بیش از 100 نفر از اهل سنت را که به دنیا آمدن حضرت مهدی را پذیرفته و ثبت کردهاند، در ادامه مطلب ببینید.
11 ــ نسب شناس مشهور ، ابونصر ، سهل بن عبداللّه بخارى زیدى ( بعد 341 ) در « سرُّ السلسة العلویَّـة » پیرامون نام امام حسن عسکرى ( ع ) چاپ نجف.
12 ــ مورخ شهیر على بن حسین مسعودى( 346 ) در « مروج الذهب » جلد 8 ،چاپ لیدنـ به ضمیمه ترجمه فرانسوى ـص40.
13 ــ خوارزمى ، محمد بن احمد بن یوسف کاتب( 387 ) در « مفاتیح العلوم » ، چاپ لیدن سنه 1895 ، ص32 ـ 33.
14 ــ حافظ ابوالفتح ، محمد بن احمد بن ابى الفوارس بغدادى ( 388 ـ 412 ) در « اربعین » خود شماره 4 به نقل« کشف الاستار » محدّث نورى ص 29 چاپ اول.
15 ــ جعفر بن محمد بن المعتز مستغفرى سمرقندى ( 432 ) در « دلائل النبوة و المعجزات » ( بنــا به نقل شیخـانى در « الصراط السوى » ).
16 ــ ابوبکر ، احمد بن حسین بیهقى خسروجردى شافعى ( 458 ) در « شعب الایمان » چاپ دائرة المعارف هند.
17 ــ مؤلف « مجمل التواریخ و القصص » فارسى ، ( تألیف سال 520 ) ، ص 458 چاپ تهران.
18 ــ احمد بن ابى الحسن نامقى جــامى( 536 ) به نقل « ینابیع المودة » ضمن احوال امیر مؤمنان ، باب 87 ص 566.
19 ــ ابن خشاب ، أبومحمد ، عبداللّه بن احمد بغدادى ( 567 ) در « تاریخ موالیدالائمة و . . . »به نقل « کشف الأستار » و« أعیان الشیعه ».
20 ــ اخطب خوارزم ، موفق بن احمد حنفى( 484 ـ 568 ) در « مقتل امام حسین » ( که بعضى با مناقب امیرالمؤمنین از همان نویسنده اشتباه کرده اند ) ج 1 ص 94 ، 96 ضمن دو روایت و به نقل « ینابیع المودة » ص 492 چاپ اسلامبول سنة 1301 و « کشف الاستار » علامه نورى.
21 ــ یحیى بن سلامت خصکفى شافعى ( 568 ) به نقل مؤلفان « تذکرة الخواص » ص 360 چاپ نجف و « ینابیع المودة » باب 87 ص569 بعنوان بعض شافعیه.
22 ــ ابن ازرق ، عبداللّه بن محمد بن فارقى ( 590 ) در « تاریخ میا فارقین » به نقل « وفیات الاعیان » ( ج 3 ص316 ، شماره مسلسل534 ).
23 ــ خلیفه عباسى ، الناصرلدین اللّه ، احمد بن مستضیىء ( 622 ) روى درب مُنبَّت کارى صفه سرداب سامراء که به دستور او تهیه و نصب گردیده.
24 ــ شهاب الدین ، یاقوت بن عبداللّه حموى رومى بغدادى ( 626 ) در « معجم البلدان » ( ج 3 ص 173 ) پیرامون کلمه « سامراء ».
25 ــ شیخ فرید الدین عطار ، محمد بن ابراهیم نیشابورى همدانى ( 627 ) در دیوانش به نام « مظهر الصفات » به نقل « ینابیع المودة » باب87.
26 ــ ابن اثیر جزرى ، عزالدین على بن محمد شیبانى موصلى ( 555 ـ 630 ) در « الکامل » ذیل سنه 260.
27 ــ شیخ محى الدین محمد بن على معروف به ابن عربى طائى اندلسى ( 638 ) به نقل شعرانى ــ در « الیواقیت و الجواهر » مبحث 65 ــ از باب 366 « فتوحات مکیه » او که متأسفانه در چاپهاى متعدد مصر از روى خیانت این مطلب ساقط شده.
نیز حمزاوى در « مشارق الانوار » و صبان در « اسعاف الراغبـین » این مطلب را از محى الدین نقل کرده اند.
28 ــ شیخ سعد الدین ، محمد بن مؤید حمویه ، معروف به سعد الدین حموى ( 650 ) در رساله « مهدى منتظر » به نقل جامى در « مرآة الاسرار ».
29 ــ شیخ کمال الدین محمد بن طلحه شافعى نصیبى ( 582 ـ652 ) در « مطالب السئول فى مناقب آل الرسول » باب 12 و نیز در « الدر المنظم » که بخشى از آن در باب 68 « ینابیع المودة » ( ص 493 ـ 494 ) درج و به چاپ رسیده است.
30 ــ شمس الدین ، یوسف بن قزاوغلى ، سبط ابى الفرج بن جوزى ( 654 ) در « تذکرة خواص الامة ـ فصل ویژه حضرت مهدى ـ » که در تهران و نجف به چاپ رسیده است.
31 ــ حافظ ابوعبداللّه محمد بن یوسف گنجى شافعى( 658 ) در « کفایة الطالب » ـ پیرو نام امام عسکرى( ع ) ـ و در « البیان فى أخبار صاحب الزمان » ـ باب 25 ـ که مکرر در ایران و نجف و بیروت چاپ شده است.
32ــ جلال الدین بلخى رومى( 672 ) در « مثنوى » ، ضمن قصیده « اى سرور مردان على مستان سلامت مى کنند ».
33 ــ صدرالدین قونوى از بزرگان عرفا و فلاسفه( 673 ) در قصیده « رائیه » خود به نقل « کشف الاستار » محدث نورى شماره مسلسل 31.
34 ــ ابن خلکان ( 681 ) در « وفیات الاعیان » ج 1 ص 571 چاپ بولاق مصر ، و در چاپ دیگر ج 3 ص 316 شماره 534.
35 ــ عزیزالدین ، عبدالعزیز بن محمد نسفى صوفى( 686 ) در رساله خود به نقل « ینابیع المودة » پایان باب 87.
و او غیر از عزیزالدین عمر بن محمد بن احمد نسفى مؤلف « عقاید النسفیه » و در گذشته 538 است که مؤلفان « کشف الاستار » و « منتخب الاثر » با یکدیگر اشتباه نموده اند ، و مؤلف « دانشمندان عامه و مهدى موعود » تاریخ فوتش را 616 نگاشته است.
36 ــ حکیم ادیب ، عامر بن بصرى نزیل سواین روم ( 696 ) در « تائیه » خود که ـ به نقل « معجم المؤلفین » 5/54 ـ بنام « ذات الانوار » با مقدمه عبدالقادر مغربى و به اعانت ماسینیون به چاپ رسیده ، و علامه نورى در صفحه 55 « کشف الاستار » این بخش از اشعار او را ذکر نموده است.
37 ــ مورخ نامى ، حمداللّه بن ابى بکر مستوفى قزوینى ( 730 ) در « تاریخ گزیده فارسى » ص 206 ـ 207 چاپ 1339 تهران.
38 ــ شیخ الاسلام ابراهیم بن محمد بن مؤید جوینى حموئى شافعى ( 644 ـ 732 ) در « فرائد السمطین » ج 2 ص 337 چاپ بیروت.
39 ــ مورخ شهیر ، ابوالفداء ، عمادالدین اسماعیل بن على ، حاکم حماة از بلاد سوریه( 732 ) در « المختصر فى اخبار البشر » ذیل سنه 254 ج 2 ص45.
40 ــ کمال الدین عبدالرزاق بن احمد کاشانى صوفى ( 730 یا 735 ) در « تحفة الاخوان فى خصایص الفتیان » به نقل سعید نفیسى در « سر چشمه تصوف در ایران » ص216.
41 ــ عارف شهیر علاءالدوله سمنانى ، احمد بن محمد شافعى ( 659 ـ 736 ) به نقل خواجه پارسا در « فصل الخطاب پیرامون ذکر ابدال و اقطاب » که مورد عقیده متصوفه اهل سنت است.
42 ــ مورخ شهیر ، شمس الدین محمد ذهبى ( 673 ـ 748 ) که اصلش ترکمانى و در دمشق اقامت گزیده ، در تاریخ « دول الاسلام » ج 1 ص 158 ذیل سنه 260; نیز در « العبر فى خبر من غبر » ج 2 ص 20 ذیل حوادث سنه 260.
43 ــ ابنوردى ، زین الدین عمر بن مظفر بن ابى الفوارس ( 691 ـ 749 ) در « تتمة المختصر » معروف به تاریخ ابنوردى ، چاپ مصر ج 1 ص 318 ذیل حوادث سنه 254 پیرامون وفات امام هادى( ع ).
44 ــ شیخ شمس الدین محمد بن یوسف زرندى حنفى انصارى ( 693 ـ 747 یا 748 یا 750 ) در « معراج الوصـول الى معرفة فضیلة آل الرسول » که عکس نسخه خطى آن از کتابخانه ناصریه لکهنو در مکتبه اینجانب موجود است.
45 ــ صلاح الدین صفدى خلیل بن ایبک ( 764 ) مؤلف « الوافى بالوفیات » و « شرح لامیة العجم » و « شرح الدائرة » به نقل « ینابیع المودة » باب 86.
46 ــ حافظ محدث ، عبداللّه بن محمد مطیرى مدنى شافعى نقشبندى ( 765 ) در « الریاض الزاهرة فى فضل آل بیت النبى و عترته الطاهره » به نقل « کشف الاستار » علامه نورى ، ص 93 و 215 ـ 216 چاپ قدیم.
47 ــ مورخ شهیر ، عبداللّه بن على یافعى یمنى شافعى ( 700ــ768 ) در « مرآة الجنان » ج 2 ص172 ذیل حوادث سنه 260.
48 ــ سید على بن شهاب بن محمد همدانى مقیم هند ( 714 ـ 786 ) در « مودة القربى » و « اهـل العباء » . متن کامل آن ضمن باب 56 « ینابیع المودّة » ص 288 ـ 317 چاپ نجف مندرج است.
49 ــ ابوولید ، محب الدین ، محمّد بن شحنه حلبى حنفى ( 749 ـ 815 ) در « روضة المناظر فى اخبار الاوائل و الاواخر » ـ که مختصر « تاریخ ابوالفداء » است و در حاشیه « مروج الذهب » به سال 1303 در مصر به چاپ رسیده است ـ ج 1 ص 294.
50 ــ عارف شهیر و مورخ نامى ، محمد بن محمد بن محمود بخارى معروف به خواجه پارسا حنفى نقشبندى ( 822 ) در « فصل الخطاب » که نسخه اش در کتابخانه مجلس موجود مى باشد; و گویا در هند به چاپ رسیده است; و بخش ویژه ائمه اثناعشر آن مندرج در باب 65 « ینابیع المودة » مى باشد.
51 ــ مورخ شهیر ، احمد بن جلال الدین محمد فصیح خوافى ( 777 ـ 845 ) در « مجمل فصیحى » چاپ مشهد سنه 1341 ، ج 1 ص 231 ، ضمن رویدادهاى 255.
52 ــ شهاب الدین بن شمس الدین بن عمر هندى ، معروف به ملک العلماء زاولى دولت آبادى ( 849 ) در « هدایة السعداء فى مناقب السادات » به نقل « کشف الاستار » علامه نورى ص 73 و « البرهان » علامه سید محسن عاملى شامى چاپ دمشق.
53 ــ خواجه أفضل الدین بن صدرالدین ترکه خجندى اصفهانى( 850 ) در « تنقیح الادلة و العلل » ترجمه « مللو نحل » شهرستانى ، ص 18 و 183 و 187.
54 ــ ابن صباغ ، نورالدین ، على بن محمد مالکى ( 734ـ855 ) در « الفصول المهمة فى معرفة الائمه » ضمن فصل ویژه حضرت مهدى( ع ) ، ص 274 چاپ غرى.
55 ــ شیخ عبدالرحمن بسطامى ( 858 ) در « درة المعارف » به نقل « ینابیع المودة » باب 84.
56 ــ ابوالمعالى ، سراج الدین ، محمد بن عبداللّه حسینى رفاعى مخزومى بغدادى ( 793 ـ 885 ) در « صحاح الاخبار فى نسب السادة الفاطمیة الاخیار » ص 143 ، چاپ 1306 مصر.
57 ــ نورالدین ، عبدالرحمن بن احمد بن قوام الدین دشتى جامى حنفى شاعر( 898 ) صاحب « شرح کافیه » در « شواهد النبوة » که در لکهنو و بمبئى در 44 صفحه بچاپ رسیده است و نسخه خطى در مجلس شوراى اسلامى موجود است.
58 ــ محمد بن داود نسیمى منزلاوى صوفى ( 901 ) به نقل قندوزى در « ینابیع المودة » باب 86 ص 566 چاپ نجف.
59 ــ مورخ نامى ، میرخواند ، محمد بن خاوند شاه ( 903 ) در « روضة الصفا » ج 3 ص 59 ـ 62 فصل ویژه حضرت مهدى( ع ) ، که در کتابخانه مسجد اعظم قم موجود مى باشد.
60 ــ قاضى فضل بن روزبهان خنجى شیرازى ( درگذشته بعد 909 ) که از سرسخت ترین مخالفان شیعه بوده ، در قصیده خود که شامل سلام بر یک یک انوار مقدسه چهارده معصوم است و در مسأله پنجم از بخش سوم « ابطال الباطل » آنرا ذکر نموده .
61 ــ ملاحسین بن على کاشفى بیهقى سبزوارى هروى( 910 ) در « روضة الشهداء » فصل هشتم چاپهاى دهلى و غیره.
62 ــ قاضى حسین بن معین الدین میبدى یزدى حکیم ( 911 ) ـ از شاگردان ملا جلال الدین دوانى ـ در شرح دیوان منسوب به امیرمؤمنان على( ع ) ص 123 و ص 371 چاپ تهران.
63 ــ فیلسوف شهیر جلال الدین محمد بن اسعد صدیقى دوانى شافعى ( 907 یا 918 یا 928 ) در « نور الهدایة فى اثبات الولایة » که بار اول ضمیمه « خصایص » ابن بطریق بسال 1211 قمرى ، و بعداً به سال 1375 در تهران بچاپ رسیده است.
64 ــ ابوالحسن ، على بن محمد شاذلى ( 857ـ939 ) بنا به نقل شعرانى در « الیواقیت و الجواهر » باب 56.
65 ــ مورخ نامى ، خواند میر ( 942 ) ، سبط میرخواند مؤلف « روضة الصفا » در تاریخ « حبیب السّیر » ج 2 ص 100 ـ 113.
66 ــ شمس الدین محمد بن طولون دمشقى حنفى ( 953 ) در « الأئمة إثنى عشر » ص 117 چاپ دارالصادر بیروت.
67 ــ شیخ حسن عراقى ( بعد 958 ) مدفون بالاى کوم الریش در مصر ، به نقل شعرانى در « الیواقیت و الجواهر » مبحث 60 و در « لواقح الانوار » چاپ 1374 مصر ج 2 ص 139 ، ملاقات و اجتماع او را با حضرت مهدى( ع ) ذکر نموده است.
68 ــ شیخ على خواص ، استاد عارف شهیر شیخ عبدالوهاب شعرانى ( بعد 958 ) به نقل شاگردش « لواقح الانوار » ج 2 ص150 و « الیواقیت و الجواهر » مبحث 65.
69 ــ تقى الدین ابن ابى منصور ( تاریخ فوت او بدست نیامد ) شعرانى در « الیواقیت و الجواهر » آغاز باب 65 از کتاب « عقیده » او نقل کرده است.
70 ــ مورخ شهیر ، قاضى حسین بن محمد دیار بکرى ( 966 ) در « تاریخ الخمیس » ج 2 ص 343 پیرامون حوادث 260 و رویدادهاىـ ایام معتمد عباسى.
71 ــ عارف شهیر ، شیخ عبدالوهاب بن احمد شعرانى شافعى ( 898 ـ 973 ) در « الیواقیت و الجواهر » مبحث 65.
72 ــ شهاب الدین ، شیخ الاسلام ، احمد بن حجر هیثمى شافعى ( 909 ـ 974 ) در « صواعق المحرقة » ص 100 و 124 چاپ 1313 هجرى مصر ،
73 ــ سید جمال الدین ، عطاء اللّه بن سید غیاث الدین فضل اللّه شیرازى نیشابورى ( 1000 ) در « روضة الاحباب » فارسى ، چاپ 1297 لکهنو و 1310 هند ، در فصل ویژه حضرت مهدى( ع ).
74 ــ محدث شهیر ، ملاعلى بن سلطان هروى قارى ( 1014 ) در « المرقاة فى شرح المشکاة » که بخش ویژه حضرت مهدى( ع ) از آن در جلد دوم « الامام المهدى عند اهل السنة » به چاپ رسیده است.
75 ــ مورخ شهیر و فاضل ، ابى العباس ، احمد بن یوسف بن احمد دمشقى قرمانى ( 939 ـ 1019 ) در تاریخ « اخبار الدول و آثار الاول » ص 117 ، ضمن باب ویژه خلفاء و ائمه.
76 ــ امام ربانى ، احمد بن عبدالاحد فاروقى سرهندى نقشبندى حنفى ( 971 ـ 1031 ) ، که از بزرگان صوفیه هند بوده ، و از وى به مجدِّد هزاره دوم تعبیر کرده اند ، در « مکتوبات » ج 3 مکتوب آخر.
77 ــ عارف شهیر ، عبدالرحمن چشتى بن عبدالرسول بن قاسم بن عباسى علوى صوفى ( بعد 1045 ) در « مرآة الاسرار » ، فارسى ، شامل شرح حال مشایخ صوفیه ( که نسخه آن در کتابخانه آصفیه لکهنو به شماره 167 و کتاب 1309 موجود است ، و نسخه دیگرى از آن در کتابخانه مجلس تهران موجود مى باشد ) و شاه ولى اللّه دهلوى نیز در کتاب « الانتباه فى سلاسل اولیاء اللّه و اساتید و ارثى رسول اللّه » از آن نقل کرده است.
78 ــ عارف شهیر ، بدیع الزمان قطب مدار ، کسى که عبد الرحمن صوفى کتاب « مرآة الاسرار » را به خاطر او نوشت و او معاصر وى بود ، و از اعلام نیمه اول سده یازدهم به شمار مى رود; و به نقل « کشف الاستار » علامه نورى ، ص 51 تحت شماره 27 ، عبدالرحمن داستان دیدار او را با آن حضرت در کتاب نامبرده آورده است.
79 ــ ابوالمجد ، عبدالحق بن سیف الدین دهلوى بخارى حنفى ( 959 ـ 1052 ) در رساله ویژه مناقب ائمه و احوال آنها به نقل « کشف الاستار » تحت شماره 12.
80 ــ مورخ شهیر ، عبدالحى بن احمد ، معروف به ابن عماد دمشقى حنبلى ( 1032 ـ 1089 ) در « شذرات الذهب » ضمن حوادث 260 هجرى ، ص142 ، چاپ 1350.
81 ــ شیخ محمود بن محمد شیخانى قادرى ( بعد 1094 ) در « الصراط السوى فى مناقب آل النبى( ص ) » .
82 ــ عبدالملک بن حسین بن عبدالملک بن عصامى مکى ( 1049 ـ 1111 ) در کتاب « سمط النجوم العوالى » ج 4 ص 137 ـ پیرامون نام حضرت امام حسن عسکرى( ع ) ـ و ص 138.
83 ــ میرزا محمد خان بن رستم بدخشى ( 1122 ) در « مفتاح النجا فى مناقب آل العبا » ص 181 ، مخطوط کتابخانه آیت اللّه مرعشى قم. ] ملحقات احقاق الحق 13/95 [
84 ــ سید عباس بن على مکى ( بعد 1148 ) در « نزهة الجلیس » ج 2 ص 128 ، چاپ قاهره.
85 ــ شیخ عبداللّه بن محمد شبراوى شافعى مصرى ( 1172 ) ، شیخ جامع ازهر ، در « الاتحاف بحب الاشراف » ص 68 ـ 69 ، چاپ قاهره.
86 ــ احمد بن على بن عمر ، شهاب الدین ، ابوالنجاح منینى حنفى دمشقى ( 1089 ـ 1173 ) در کتاب « فتح المنان » در شرح منظومه « الفوز و الامان » شیخ بهائى ، ص 3 ، چاپ قاهره;
متن این کتاب در « الامام المهدى عند اهل السنة » عیناً به چاپ رسیده است.
87 ــ شاه ولى اللّه ، احمد بن عبدالرحیم فاروقى دهلوى حنفى ( 1110 ـ 1176 ) در « المسلسلات » معروف به « الفضل المبین » قضیه ملاقات بلاذرى با آن حضرت را آورده ، و با سکوت موجب رضا، از اظهار نظر خوددارى کرده است.
نیز ( به نقل « کشف الاستار » شماره 26 ) در « الانتباه فى سلاسل اولیاء اللّه » در این زمینه شرح مفصّلى از جامى آورده است.
88 ــ شیخ سراج الدین ، عثمان دده عثمانى ( 1200 ) در « تاریخ الاسلام و الرجال » ص 370 ، نسخه مخطوط کتابخانه آیت اللّه مرعشى. ] ملحقات احقاق الحق 13/92 [
89 ــ شیخ محمد بن على صبان مصرى شافعى ( 1206 ) در « اسعاف الراغبین فى سیرة المصطفىوفضائل اهل بیته الطاهرین »ذکر نموده است.
90 ــ مولوى على اکبر بن اسداللّه مودودى ( 1210 ) از مشاهیر علماى هند و متعصبین سر سخت علیه شیعه در « مکاشفات » ـ که حواشى بر « نفحات الانس » جامى است ـ ( ج 7 ، ص327 ) پیرامون شرح حال على بن سهل اصفهانى و بحث از عصمت انبیاء و امام مهدى موعود.
91 ــ مولوى محمد مبین هندى لکهنوى ( 1220 ) در « وسیلة النجاة » چاپ گلشن فیض ، ص 316.
92 ــ شیخ عبدالعزیز بن شاه ولى اللّه دهلوى ( 1159 ـ 1239 ) ، مؤلف « تحفة اثناعشریة » بنا به نقل « استقصاء الافهام » ص 119 در « النزهة » روایت ابن عقله ، مربوط به ملاقات بلاذرى را از « فضل المبین » پدر خود نقل کرده ، و این خود گواه بر عقیده او به حیات حضرت مهدى( ع ) مى باشد.
93 ــ خالد بن احمد بن حسین ، ابوالبهاء ، ضیاءالدین نقشبندى شهرزورى ( 1190 ـ 1242 ) از بزرگان صوفیه ، در « دیوان فارسى » خود به نقل « مجمع الفصحاء » رضا قلى هدایت ، ج 2 ، ص 11 ، چاپ 1329.
94 ــ رشیدالدین دهلوى هندى ( 1243 ) در « ایضاح لطافة المقال » بنقل « الامام الثانى عشر » علامه عبقانى ، ص 47 ، چاپ نجف.
95 ــ نسب شناس شهیر ، ابوالفوز ، محمد امین سویدى بغدادى ( 1246 ) در « سبائک الذهب فى معرفة قبائل العرب » ص 87 در خط عسکرى ذکر نموده است.
96 ــ قاضى جواد بن ابراهیم بن محمد ساباط هجرى بصرى حنفى ( 12501188 ) ، که نخست مسیحى بود و از آن پس گرایش به اسلام پیدا کرد ، در « البراهین الساباطیه فیما یستقیم به دعائم الملة المحمدیة » چاپ عراق ، به نقل « کشف الاستار ».
97 ــ شیخ عبدالکریم یمانى ( قبل 1291 ) ضمن اشعاریکه پیرامون حضرت مهدى( ع ) سروده و در « ینابیع المودة » عیناً آنها را آورده است.
98 ــ محدث عالیقدر ، سلیمان بن ابراهیم قندوزى حنفى معروف به خواجه کلان ( 1220 ـ 1294 ) در « ینابیع المودة » آخر باب 56 و آخر باب 79 ، که بارها در ترکیه ، هند ، عراق ، ایران ، و در هفتمین بار به سال 1384 در نجف به چاپ رسیده است.
99 ــ شیخ حسن عـدوى حمزاوى شافعى مصرى ( 1303 ) در « مشارق الانوار فى فوز اهل الاعتبار » ص 153 ، چاپ مصر.
100 ــ عبدالهادى بن رضوان بن محمد بن الابیارى ( 1305 ) در « جالیة الکدر » ـ شرح منظومه سبزوارى ـ ص 207 چاپ مصر.
101 ــ مؤلف « تشیید المبانى » ( 1306 ) به نقل علامه محقق میرحامد حسین نیشابورى هندى در « استقصاء الافهام » ص 103 ، چاپ لکهنو.
102 ــ سید مؤمن بن حسن بن مؤمن شبلنجى مصرى ( 1252 ـ بعد1308 ) در فصل ویژه حضرت مهدى( ع ) در « نور الابصار » ص 150 ، چاپ 1322 مصر.
103 ــ عبدالرحمن بن محمد بن باعلوى حضرمى ( 1320 ) ، مفتى حضرم یمن ، در « بغیة المسترشدین » ص 296 ، چاپ مصر ، به نقل از جلال الدین سیوطى.
104 ــ محمود بـن وهیب قراغـولى بغدادى حنفى در کتاب « جوهرة الکلام » مطبوع ، ص 157 ، در فصلى که تحت عنوان « المجلس الثلاثون فى فضائل محمد المهدى رضى اللّه عنه » ویژه حضرت مهدى( ع ) گشوده ، به ولادت و غیبت آن بزرگوار اعتراف کرده است.
105 ــ عماد الدین حنفى ، به نقل علامه نورى از بعضى اصحاب خود در « کشف الأستار » ص 60 ، اعتراف به ولادت حضرت مهدى( ع ) نموده ، ولى علامه نورى از نصّ کلام او اظهار بى اطلاعى کرده است.
106 ــ فاضل محقق قاضى بهلول بهجت افندى قندوزى زنگنه زورى ( 1350 ) در « محاکمه در تاریخ آل محمّد] ص [ » که از ترکى آذربایجانى به فارسى ترجمه ، و بالغ بر ده مرتبه در ایران به چاپ رسیده ، و نمایشگر عالى ترین و محققانه ترین بحث در باره امامت است.
107 ــ شیخ عبیداللّه امرتسرى حنفى ، معاصر ، در کتاب « ارجح المطالب فى عدّ مناقب اسداللّه الغالب امیرالمؤمنین على بن ابى طالب] ع [ » که به زبان اردو نگارش و در لاهور به چاپ رسیده است ، ص 377.
108 ــ سید عبدالرزاق بن شاکر بدرى شافعى ، معاصر ، در کتاب خود « سیرة الامام العاشر على الهادى] ع [ » ص 131.
109 ــ محمد شفیق غربال( 1311 ـ 1381 ) ، مورخ شهیر و عضو مجمع لغوى در قاهره ، در « دائرة المعارف » که به قلم گروهى از متخصصین در 2000 صفحه نگارش یافته ، و به سال 1965 در قاهره به چاپ رسیده ، زیرعنوان « الأئمة الإثنى عشریة » نوشته است که حضرت مهدى( ع ) در سنه 873 میلادى ( که همزمان با 260 هجرى ، آغاز غیبت صغرى مى باشد )غایب گردیده.
110 ــ خیرالدین بن محمود بن محمد زرکلى دمشقى ( 1310 ـ 1396 ) در « الأعلام » ج 6 ص 80 چاپ سوم ، ضمن فصلى که به نام « محمد بن الحسن العسکرى » باز نموده ، اعتراف به ولادت آن حضرت کرده است.
111 ــ یونس احمد سامرائى در کتاب « سامراء فى ادب القرن الثالث الهجرى » که با همکارى دانشگاه بغداد به سال 1968 میلادى به چاپ رسیده ، در ص 46 پیرامون واژه « عسکرى » مى گوید:
« گروهى از شخصیّت ها حامل نسبت این کلمه اند ، از جمله ابوالحسن على بن محمد الجواد العسکرى و فرزندش حسن بن على و ابوالقاسم محمد بن الحسن العسکرى ، و او مهدى منتظر است. »
بدین ترتیب گرچه نامبرده تصریح به تاریخ ولادت آن حضرت نکرده است لکن همانرا که دیگران درباره حضرت مهدى( ع ) نوشته اند صریحاً و بدون هیچگونه تردیدى نوشته و ولادت آن حضرت را امر مسلّمى دانسته است.
112 ــ مستشار عبدالحلیم جندى مصرى ، معاصر ، در کتاب « الامام جعفر الصادق » ص 238 چاپ مجلس اعلاى شؤون اسلامى مصر ، 1397.
آرى ، این شخصیت هاى بزرگ از اهل تسنن بر ولادت حضرت مهدى( ع ) تصریح کرده اند; و از اینجا مى توان گفت که مسأله تولد امام مهدى( ع ) از مسلمات گروه عظیمى از علماء اهل تسنن مى باشد; و کسانیکه قائل به تولد او نیستند و مى گویند در آینده متولد خواهد شد در اقلیت مى‌باشند.
جهت اطلاعات بیشتر در این مورد، میتوانید به کتاب اصالت مهدویت در اسلام از دیدگاه اهل تسنن نوشته مهدی فقیه ایمانی مراجعه نمایید
امام زمان هنوز به دنیا نیامده است، تولدامام زمان، تولد امام زمان نزد اهل سنت