خبر دادن رسول خدا از محل دفن حضرت علی(ع)
مرحوم سید ابن طاوس مى‌گوید: در کتاب حسن بن الحسین بن طحال مقدادى دیدم که به روایت ابن عباس، رسول خدا به امام على علیه السلام فرمود: تو در کوفه دفن مى‌شوی:
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله قَالَ لِعَلِیٍّ علیه السلام یَا عَلِیُّ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ عَرَضَ مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَأَوَّلُ مَنْ أَجَابَ مِنْهَا السَّمَاءُ السَّابِعَةُ فَزَیَّنَهَا بِالْعَرْشِ وَالْکُرْسِیِّ ثُمَّ السَّمَاءُ الرَّابِعَةُ فَزَیَّنَهَا بِالْبَیْتِ الْمَعْمُورِ ثُمَّ السَّمَاءُ الدُّنْیَا فَزَیَّنَهَا بِالنُّجُومِ ثُمَّ أَرْضُ الْحِجَازِ فَشَرَّفَهَا بِالْبَیْتِ الْحَرَامِ ثُمَّ أَرْضُ الشَّامِ فَزَیَّنَهَا بِبَیْتِ الْمَقْدِسِ ثُمَّ أَرْضُ طَیْبَةَ فَشَرَّفَهَا بِقَبْرِی ثُمَّ أَرْضُ کُوفَانَ فَشَرَّفَهَا بِقَبْرِکَ یَا عَلِیُّ فَقَالَ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ أَ قَبْرِی بِکُوفَانِ الْعِرَاقِ فَقَالَ نَعَمْ یَا عَلِیُّ تُقْبَرُ بِظَاهِرِهَا قَتْلًا بَیْنَ الْغَرِیَّیْنِ وَالذَّکَوَاتِ الْبِیضِ یَقْتُلُکَ شَقِیُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مُلْجَمٍ فَوَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً مَا عَاقِرُ نَاقَةِ صَالِحٍ عِنْدَ اللَّهِ بِأَعْظَمَ عِقَاباً مِنْهُ یَا عَلِیُّ یَنْصُرُکَ مِنَ الْعِرَاقِ مِائَةُ أَلْفِ سَیْف.‏

رسول خدا صلى الله علیه وآله به امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: یا على! خداوند عالمیان، محبّت ما اهل بیت را بر آسمانها و زمین عرضه کرد؛ پس اوّل چیزى که قبول کرد و اجابت نمود آسمان هفتم بود؛ پس خداوند آن را به عرش و کرسى مزیّن ساخت؛ بعد از آن آسمان چهارم قبول کرد؛ پس آن را به بیت المعمور مزیّن ساخت؛ پس آسمان دنیا قبول کرد؛ پس مزیّن ساخت آن را به ستارگان. بعد از آن زمین حجاز اجابت نمود؛ حق تعالى آن را مشرّف ساخت به خانه با حرمت و عزّت، یعنى کعبه معظّمه؛ بعد از آن زمین شام قبول کرد؛ پس او را زینت داد به بیت المقدس؛ بعد از آن زمین مدینه مشرّفه قبول کرد؛ پس آن را شرف و منزلت کرامت کرد به قبر من؛ بعد از آن زمین کوفه قبول کرد، و حق- سبحانه و تعالى- آن را مشرّف ساخت به قبر تو یا على! حضرت امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: یا رسول اللَّه! من در کوفه عراق مدفون خواهم شد؟ حضرت فرمودند که بلى، یا على! شهید خواهى شد و مدفون خواهى شد در صحراى پشت کوفه میان غریین- که تفسیرش گذشت- و ذکوات بیض (مکانى در نجف)، و تو را خواهند کشت بدبخت‏ترین این امّت، عبد الرّحمن بن ملجم. به حقّ آن خداوندى که مرا به راستى براى هدایت خلق فرستاده که پى‏کننده ناقه صالح عذابش از او بدتر و عظیم‏تر نیست. یا على! تو را یارى و نصرت خواهد کرد از عراق صد هزار شمشیر.

سید ابن طاوس در پایان مى‌فرماید:
و هذا خبر حسن کاف فی هذا الموضع ناطق بالحجة و البرهان.‏
 این حدیث حسن است که براى اثبات این مدعا کافى و حجت و برهان قطعى است.
الحسنی، السید عبد الکریم بن طاووس، ( متوفای693 هـ‏)، فرحة الغری فی تعیین قبر أمیر المؤمنین علی، ص56، تحقیق: السید تحسین آل شبیب الموسوی، الناشر: مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة الطبعة الأولى 1419 ه‍ ـ 1998م
المجلسی، محمد باقر (متوفای 1111هـ)، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج27، ص281، تحقیق: محمد الباقر البهبودی، ناشر: مؤسسة الوفاء، بیروت- لبنان، الطبعة الثانیة المصححة، 1403هـ - 1983م.